หากความรักที่ศรัทธา
เปรียบเสมือนแค่เข้ามา ผ่านไปดั่งฤดูกาล
จดจำไว้เพื่อลาจาก เมื่อวันนั้นถึงเวลา
เธอจะหายไปไม่ย้อนมา
แม้ฉันจะเข้าใจแล้วทุก ๆ อย่าง
แต่ไม่เคยมีเลยสักทาง
ที่จะหยุดให้เธอไม่ไป
อ้อนวอนไปกับสายลม
ช่วยพัดเธอคืนย้อนมาก่อน
ให้เธออยู่ตรงนี้ต่อ
ต่อไปได้ไหม
แล้วความรักที่มีก็หาย
ผ่านเมฆฝนและลมที่พัดตามกาลเวลา
โลกใบนี้ก็ยังคงหมุนวนความคิดถึงให้ผ่านมา
ว่าเธอนั้นได้ผ่านไป
หวังให้เธอรู้สึกเหมือนเมื่อวาน
(ลองนึกถึงวันที่ดี)
หวังให้เธอนั้นเก็บทุกทุกอย่าง
(ฉันเชื่อว่าเธอยังมีอยู่)
หวังให้เธอหันกลับย้อนคืนมา
(แค่มันคงไม่มากพอ)
หวังให้ลมช่วยปลอบช่วยพัดพา
